Hiç sordunuz mu kendinize bilmiyorum ama ben düzenli olarak kendime hep aynı şeyi soruyorum ; seviyor muyum ?
Yaptığım işi,içtiğim çayı,söylediğim şarkıyı…seviyor muyum gerçekten ? Ya sevgi dediğimiz şey böyle bir şey değilse…? Yani ya bize seçenekler verilip,o seçenekler arasından bizi en az mutsuz edecek şeyi sevdiğimizi sanıyorsak ? Başka seçenekle karşılaştığınızda hala aynı şeyi mi seviyorsunuz? Aynı çayı mı içiyorsunuz ya da aynı işi mi yapıyorsunuz ? Kafam da hep aynı sorular cevabını bulamadığım. Anlam yükleme telaşı hep, sanki son vapura binmeyi kaçırıyormuşcasına telaşlı…hatta korkak. Evet,korkak. Sevmek biraz da korkaklıktır çünkü . Kaybetmekten korkmak,incitmekten korkmak, başkasına gitmesinden korkmak,O’nu sevmesinden korkmak,bazen sevilmekten korkmak…Ve ne hikmetse hep korktuğumuz şeyleri yaşarız,onları çekeriz hayatımıza. Sonra korktuğumuz şeyler farketmeden düzenimiz oluverir…Sonra yeni düzenden korkarız. Sonra yeniden,yeniden…hep böyle.Ama nereye kadar?
Sahiden,nereye kadar ?
